falireas

Ο Βάσος Φαληρέας (1905 – 8 Οκτωβρίου 1979) Έλληνας γλύπτης, υπήρξε από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της ακαδημαϊκής σχολής γλυπτών στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα.

Ο Βάσος Φαληρέας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1905 με καταγωγή από την Καρδαμύλη της Μάνης. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ.) της Αθήνας με δασκάλους τους διάσημους καθηγητές της Σχολής Γεώργιο Ιακωβίδη και Θωμά Θωμόπουλο

Στη Διεθνή Έκθεση των Παρισίων, το 1937 ο Φαληρέας κέρδισε το χρυσό μετάλλιο για το έργο του «Γαλήνη» (1936),καθώς και αργυρά μετάλλια για τα έργα «Γυμνό» και «Κεφαλή».

Την ίδια χρονιά της βράβευσής του στην Έκθεση των Παρισίων, ο Φαληρέας τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Γεωργίου Α'. Υπήρξε μέλος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών στο Παρίσι, ενώ το 1976 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών

Έχει φιλοτεχνήσει μνημεία και ηρώα, όπως

«ΤοΆγαλμα της Προμάχου Αθηνάς» (1951) στο Πεδίον του Άρεως στην Αθήνα, σε συνεργασία με τον αρχιτέκτονα Φαίδωνα Κυδωνιάτη (1910 – 1989), . Άλλα μεγαλεπήβολα έργα του είναι επίσης το «Μνημείο του Λεωνίδα» στις Θερμοπύλες (1955) και το «Ηρώον των Μπιζενομάχων» (1926).

Στο έργο του συγκαταλέγεται μεγάλος αριθμός από προτομές και ανδριάντες. Σ’ αυτά περιλαμβάνονται η γλυπτική απεικόνιση βασιλέων, πολιτικών και στρατιωτικών, ποιητών και άλλων προσωπικοτήτων, όπως οι παρακάτω:

· Νικολάου Σκουφά (1928, Κομπότι Άρτας)

· Σπυρίδωνος Μερκούρη, Δημάρχου Αθηναίων (1931, Πεζόδρομος Φωκίωνος Νέγρη, Αθήνα)

· Βασιλέως Γεωργίου Β' (1948, Τατόι)

· Στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου (1950, Ιωάννινα και Α' Νεκροταφείο Αθηνών)

· Γεωργίου Δροσίνη, ποιητή (1950)

· Στρατηγού Βαν Φλητ (1950, Καστοριά)

· Στρατάρχη και Προέδρου της Νοτιοαφρικανικής Ένωσης Γιαν Σματς (1951, Βουλή των Ελλήνων)

· Βασιλέως Παύλου (1953, 1964)

· Γρηγορίου Ξενόπουλου, συγγραφέα (1959, Α' Νεκροταφείο Αθηνών)

· Μαρίας Βοναπάρτη (1960)

· Αρχιεπισκόπου Μακαρίου (1961)

· Βασιλέως Κωνσταντίνου (1964)